Bankın üzerinde onun yanına oturdum ve “Niçin buradasın?” diye sordum ona.
Bana şaşkınlıkla baktı ve “Anlamsız bir soru bu,” dedi, “ama yine de yanıtlayayım sorunuzu. Babam, kendisinin bir kopyası olarak yetiştirmek istiyordu beni; amcam da öyle, o da kendi kopyası olayım istiyordu. Annemse, beni kendi karizmatik babasına benzetmenin hevesindeydi. Kız kardeşim, denizci olan kocasını kendime ideal örnek almamı bekliyordu benden. Erkek kardeşimse, benim de kendisi gibi iyi bir atlet olmamın iyi olacağını düşünüyordu.
“Öğretmenlerime gelince, felsefe hocası, müzik hocası, mantık hocası ve daha başkaları… Bunların her biri beni kendinin aynadaki yansısından başka bir olarak görmek istemiyor gibiydi.
“Bunun için buradayım ben. Bu saydığım kişilerden her biri kendi kişiliğinin gölgesinde boğmaya kalkınca beni, burada olmayı daha akıllıca buldum. Kendim olabiliyorum burada hiç değilse.”
Sonra aniden bana döndü ve “Ya siz, peki” dedi, “siz,eğitim sonucu mu buraya düştünüz, yoksa tavsiye üzerine mi?”
“Hayır, ben sadece bir ziyaretçiyim,” dedim.
“Oo! Demek, siz, şu duvarın ardındaki büyük tımarhanedensiniz,” dedi.
Halil Cibran
