İşime şevkle devam ediyor, ağzımı sıkı tutuyor, elimden komünist yazarların kitabını düşürmüyordum. Burada işler böyle yürüyordu. Bukalemun gibi her ortama uymak zorundaydım. Bu arada, Sovyet Rusya sosyal yaşamını doğrudan gözlemleme şansım oluyordu.
İşçi sınıfına ve tüm Sovyet vatandaşlarına sistemin verdiği önemli garantilerin başında sağlık güvencesi, iş garantisi, eğitim imkanı ve özellikle de temel gıdalarda sabit fiyat uygulaması geliyordu. Böylece Sovyet sisteminde işsizlik sorunu neredeyse sona ermişti. Ancak zaman zaman ödenen ücretlerin düşüklüğü ve kentsel alanlardaki yetersiz konut durumu başlıca sorunlar arasında yer alıyordu. Ev kirası ücretin belli bir yüzdesi olarak alınıyor ancak kimi zaman aileler bir arada kalıyordu. Mutfak, banyo gibi yerlerin ortak kullanıldığı komünite evlerinde mütevazi imkanlar ve çoğu zaman da zorluklar söz konusuydu.Bir evi, birkaç aile ile paylaşmanın zorluklarını bir düşünün.
Köylü ve işçi kesimlerine ilaveten Komünist Parti yönetimi sırasında özellikle de planlama ve idari konulardaki ihtiyaçlar sonrası yeni bir kesim oluşmuştu. Parti yöneticileri, bürokrasi, bilim adamları, yazarlar, sanatçıların da aralarında olduğu bu grup ayrıcalıklı sayılabilecek bir konum edinmişti. Bu, sınırsız imtiyazsız kitleyiz masalına gölge düşürüyordu.
Rus kasabı Stalin ve rejim aleyhine değil söz, en ufak bir imada bulunmak bile ,Gulag kampları yani ölüm demekti. Özgürlük ülkesinde kimse fikirlerini açıklayamazdı. Kendine bile.
Bir gün, KGB görevlileri, ders ortasında beni alıp Gulag kampına yolladılar. Tıkış tıkış trende, 300 gr ekmek ve bol tuzlu salamura balık koynumda, günlerce seyahat ettik. Susuzluktan trenin penceresinden sarkan buz sarkıtlarını sırayla yalıyorduk. Yolda, sadece ölüleri atmak için duruluyordu.
Stalin ,Hitler'den daha zekiydi. Mahkumlarını öldürmüyor bedavaya, çok ucuz maliyete çalıştırıp, Sovyetler birliğini kalkındırıyordu. Zaten çalışmayanın sonu ölümdü. Korkunç dondurucu soğukta odunculuk, madencilik gibi ağır işler yapmak ve günde bir tas verilen yulaf çorbasına fit olmak zorundaydınız. Burada her kesimden, her tahsilden insanlar aynı kaderi paylaşıyordu..
Yaşamak için işime dört elle sarılmıştım. Suçum neydi bilmiyordum ve en kötüsü de buydu.Bir gün soğuktan titreyip kanlı ellerimle kurşun madenini kazarken eldivenli bir el omuzuma dokundu. ve şöyle dedi ''Tamam Taylor, aklandın sana iftira atmışlar,pislik herif sonradan itiraf etti.'' Sevinçten ağlayarak ''Hurra Stalin ve Yüce Rus adaleti'' diye bağırdım. Moskova'da trenden indiğimde, yeni amirim beni arabasında bekliyordu.Yüzünden beni çok büyük bir olaya hazırlayacağı belliydi. Kim bilir, bu belki benim hayatla son tangomdu.
İnstagram historymankemer