15. ve 16. yüzyıl Avrupa kültürlerinin besinlerine , yeme alışkanlıklarına ve yemek pişirme yöntemlerine verilen genel addır. Modern mutfak kültürünün temelini oluşturmuştur.

Bu çeşit ekmek ana besin ögesi kullanılır, tüketilir bunu yulaf lapası ve makarna gibi tahıldan yapılmış yemekler izlerdi. Et ise sebze ve tahıllardan daha pahalı ve seçkin bir yiyecekti. Çeşni olarak en çok kullanılan ürünler şarap , koruk suyu ve sirkeydi . Yemekleri tatlandırmak için almaya gücü yetenler en sık bal ve şekere başvururdu. Et türlerinde en çok tercih edilenler tavuk ve domuz eti olur, toprak işlemede büyük öneme sahip olan büyükbaş hayvanların etleri ise daha az kullanılırdı. Kuzey Avrupa toplumları et gereksinimini balık ile karşılarlardı.Bademin hem acı hem de tatlısı yemeklerde garnitür olarak kullanılır ya da öğütülerek çorba ve yahnilere kıvam vermek için serpilirdi. Badem sütü , oruç ve paskalya perhizleri birlikte hayvan sütüne alternatif olarak içilen bir içecekti.

Zenginler ve soylular çesitli ot ve baharatları dışardan getirtiyorlardı. Bu yüzden de zengin ve soyluların mutfakları yabancı kültürlerin etkisine daha açıktı.Zenginleri taklit eden orta sınıf da dolaylı olarak yabancı kültürlerden etkilenmiş oluyordu. Tabi savaş ve ticaret gibi olgular da etkiliydi
Açlık ve kıtlığın olağan hâle geldiği ve toplumdaki sınıf ayrılıklarının en sık sık hissedildiği bu dönemlerde yiyecekler, sosyal statünün en önemli göstergelerinden biriydi
Derleyen:Gül Sağlam

Kaynak: Kısa Dünya Tarihi-JMROBERTS