VAKİT İKİNDİ..Gün ihtiyarladı.Güneş solgun rengini bırakıyor güller üstüne.Zaman ırmağın ikindinin çağlayanından dökülüyor şimdi.Ayrılığın söylüyor hece hece.Hüzün renkli bulutlar sardı göğü.Güneşin saltanatı bitmek üzere.Zevala doğru akıyor ışıklar.Hatırla ki,sende bir ömrün ikindisine yürüyorsun.Tenin soluyor.Gözlerinin feri çekiliyor.Yüzünü bu dünyadan çevirmeye hazırlanıyorsun.Öbür kıyısındasın artık hayat nehrinin.Bundan sonra vaadi yok sana zamanın..Yokuş aşağı akıyor kalbin.Güz yaprakları gibi.Hem dalındasun hayat ağacının hem de düşmeye hazırsın.

Rüzgarı bekliyor gibisin.Hayatla bağların zayıflıyor.İnceldiğin yerden kopmaya hazırsın.Sensizliğe alışıyor sevdiklerin.Terk ettiğin yerde okadar da boşluk bırakmıyorsun.Daha az yer kaplıyorsun dünyada.

VAKİT İKİNDİ…kalbini kanatıyor kuru gül yaprakları.Tutunacak dal arıyor gibisin zaman karşı.Zamanın hükmü ağırlaşıyor üzerine.Gün daha kısa geliyor artık.’’yemin olsun ki ikindi vaktine.hüsrandadır insan’’.Şimdi anlıyorsun.Çünkü yokuş aşağı akıyorsun.Dalından kopuyorsun.Hoyrat bir rüzgar artık zaman.Geriye kalan ancak iman.

ŞİMDİ İKİNCİ VAKTİ..Secdeye koy alnını.Eğil zamanın sahibi’nin önünde.

O’na konuş;dualarını fısılda.SONSUZLUĞA TUTUN HECE HECE..