Mısır’a turist olarak gelen Avrupalıların o dönemde en büyük eğlencelerinden biri Mısır’daki herhangi bir sokak satıcısından satın aldıkları mumyayı evlerine götürmek ve evlerinde “Mumyayı Soyma Partisi” düzenlemekti. Partinin isminden de anlaşılacağı üzere mumyanın sahibi , bir masaya satın almış olduğu mumyayı yatırmakta ve mumyanın sargı bezlerini, sırf bu gösteri için gelen misafirlerinin gözü önünde büyük bir zevkle ve alkışlar eşliğinde açmaktaydı. mumyaları satın alıp da gösteriş amaçlı partilerinde meta unsuru olarak kullanan bu kişiler, Veblen’in (Thorstein Bunde Veblen, Amerikalı iktisatçı, sosyolog ve akademisyen) aylak sınıf olarak isimlendirdiği grubun bir örneğini teşkil eder. Veblen’e göre aylak sınıf, parasını diğerlerini kıskandıracak bir şekilde ürünler satın almak için kullanan, kullanışlı olmasa bile sırf pahalı olduğu için müsrif bir şekilde ürünler satın alan gruptur. Gösterişçi aylak bu kişiler için o dönemde bir mumya sahibi olmak, çevresindekilere itibarlarını göstermek ve onların saygılarını kazanmak için önemli bir araçtı. Yani Mısır sokaklarında pazarlanan mumyaları satın almak için ödedikleri miktarı, kendi evlerinde mumyaları soyarak kazandıkları itibar ve gösterişle hayli hayli çıkarıp kâra geçtiklerini söylemek mümkün.

O dönemde mumyaların tamamını satın alma gücü olmayan; fakat üst sınıf gibi itibar görmek isteyen gösterişçi tüketim ağına düşmüş aylak sınıf için de alternatifler bulunmaktaydı. Mısır’ın sokak satıcıları sağ olsunlar her şeyi düşünmüştü. Mumyayı bütün olarak alamıyorsanız, sadece kolunu, kafasını, ayağını ya da bacağını da satın alabilirdiniz.
Mumyalara olan talep o dönemde o kadar artmıştı ki artan talebi karşılamak için “sahte mumyalar” üretilmeye başlandı. İdam suçlularının, yaşlıların, fakirlerin ve çeşitli hastalıklardan ölmüş olanların cesetleri çöle gömülüyor, ziftle sıvanıyor ve güneşin altında bir süre bekletildikten sonra bu cesetler sahte mumyalara dönüştürülerek pazarlanmaya hazır hale getiriliyordu.

( arkeo soru-cevap )