Ne çok şey var bizi kızdıran, bağırtan değil mi?En çok da sesimiz yüksek oktavdan çocuklarımıza çıkıyor niyeyse? Bize muhtaç oldukları için mi? Güçlerinin yetmemesinden mi? SUSARLAR genelde siz bağırırken. Korkarlar belki de ağlarlar. Ergenliğe geldiği yani kendi gücünü farkettiği an itibariyle de o,size bağırmaya başlar çocukluğundaki günlerin acısını çıkarırcasına. Bu sefer siz susarsınız, ağlarsınız belki de... Küçükken suçsuz yere azarlamalarınızın,basit bir hata sonunda yerin dibine batırmalarınızın hesabını verme vakti gelmiştir. Siz hesap vermelerle uğraşsanız da ruhu yaralı çocuk, ruhu yaralı erişkin oluvermiştir artık... Ve başkalarının canını yakmaya başlamıştır belki de. Ne korkunç değil mi manzara... Hadi vakit geç olmadan sinirlendiğinizde derin bir nefes alıp verin ve geleceği gözünüzün önüne getirin. Bağırmadan, yargılamadan, aşağılamadan çözün sıkıntıları... Dünün hesabı yarınlarda zor ödenir. Benden söylemesi