Olumlu Bak’ta, okuyucularımızın süper güçlere sahipmiş gibi görünen çocuklardan duydukları akıllara durgunluk veren hikâyelerden bir derleme ile karşınızdayız.
Kızım 2 yaşındayken, 30 yıldan daha uzun süre önce kaybettiğimiz babamın bir fotoğrafını gördü. Babam ben bebekken öldüğü için onu ben bile tanımıyordum. Bana fotoğraftakinin kim olduğunu sordu ve gördüğüne çok şaşırmıştı. Cennetteki büyükbabası olduğunu söyleyince “Hayır, anne, o her gece benimle konuşmaya geliyor. Beni çok sevdiğini ve seninle gurur duyduğunu söylüyor.” dedi. Onu görebildiği, onunla konuşabildiği ve ben bunu hiç yapamadığım için kıskandım. Ama aynı zamanda tanıştıklarını öğrenmek beni mutlu etti.
Kız kardeşimin evinin hemen arkasından bir nehir vardı. 5-6 metre ötedeydi, ama akıntı çok şiddetliydi. Küçük yeğenim 2 ya da 3 yaşındaydı ve avlunun kapısında oturup nehri seyrediyordu. Kız kardeşim korktu ve onu eve aldı. Ardından küçük kız evin zeminine baktı ve “Anneciğim, burada çok su var.” dedi. Kız kardeşim de bir bavul hazırlayıp, kocasından onları oradan götürmesini istedi, çünkü korkuyordu. Nehrin akıntısının o kadar şiddetli olduğunu hiç görmemişti ve kızı bunları söylerken gayet ciddiydi. Sanki onunla kızı değil de bir başkası konuşuyordu. Kız kardeşim öğlen 12 gibi evden ayrıldı. Akşam üzeri 6’da ise evin içindeki su diz hizasına gelmişti. Nehir günler sonra evin çatısına kadar yükseldi.