Anna Jarvis, yeterince ilgi gösteremediği annesinin bir arzusunu yerine getirmek isterken anneler gününü icat etse de daha sonra bu girişiminden hayatı boyunca pişmanlık duydu. Jarvis, anneler gününün kutlanmaması için açtığı davalarda ailesinin bütün servetini harcadı. Anna Jarvis, bütün uğraşlarına rağmen kendi icadı olan anneler gününün küresel bir etkinlik olmasına, dev bir ticari pazar oluşturmasına engel olamadı. Anna Jarvis, icadını yok etmek için servetini tüketince yoksul ve yalnız bir kadın olarak bu hayattan ayrıldı
İlkokula henüz yeni başlamıştım. Annem, hastalığı nedeniyle uzun süredir hastanede yatıyordu. Babam bütün gün çalıştığı için ağabeyim, kızkardeşim ve bana gücü yettiği kadar yaşlı babaannem bakıyordu.
Bir gün akşamüstü sokakta oynadıktan sonra eve girip babaanneme 'Beni anneme götür' diye tutturdum. Babaannem, akşam saatlerinde ziyaretçi alınmadığını söylese de umurumda değildi.
Annemi çok özlemiştim.
Babaannem, benimle baş edemeyeceğini anlamış olmalı ki ağabeyimle kız kardeşimi komşumuza bıraktıktan sonra Mersin Devlet Hastanesi'nin yolunu tuttuk. Babaannem nasıl yaptı, nasıl etti bilmiyorum ama annemin yattığı odanın kapısına geldiğimizde başımı uzatıp annemi gördüğümde o an...
O anı ifade edecek ne bir kelime var ne de bir cümle.

Odaya girdiğimizde annem, zar zor yatakta doğrulup başımdan öperken pembe panter desenli tişörtümü çıkarıp ters çevirerek yeniden giydirdi. Neden öyle yaptığını o zamanlar hiç anlamamıştım.
Bir süre sonra hasta bakıcı anneme yemek getirdi. Annem, çok hastaydı ve hastalığı nedeniyle sadece hastanede hazırlanan özel yemeği yemek zorundaydı. Babaannemin "Ben ona evde yediririm" demesine rağmen annem, yemeği bana yedirdi.
Hastanede yatıyor olsa da çocuğunun tişörtündeki lekeden utanan kişi annedir. O gün aç yatacağını bilse de çocuğunun önünde tek başına yemek yiyemeyen, yemeğini çocuğuna yediren kişi annedir.